Salkantay

Hallo allemaal!

Vanmiddag vertrekken we alweer op onze volgende trektocht, maar dat kan natuurlijk niet zonder verslag van de vorige tocht te doen!
Vorige week van vrijdag tot en met dinsdag de Salkantay gelopen. De Salkantay is een berg van 6200 meter in de buurt van Cusco. De trek gaat om deze berg heen richting het bekende Machupicchu. We waren met z'n drieen: Suki, Bonny en ik en daarnaast nog een gids, een kok, een assistent en een paardenjongen.
Op vrijdag werden we om 05.30 uur opgehaald van onze homestay, vroeg! Een heel eind gereden met het busje om in het laatste plaatsje voor het begin van de tocht te ontbijten. Vervolgens ging de tocht per bus verder over een zich omhoogslingerend zandpad. Veel gehobbel dus! Het pad lang gevolgd op zoek naar onze paardenjongen die we aan het eind van het pad vonden. Daar hebben we heerlijk geluncht met pasta! Heerlijk na al die rijst. Vanaf daar zijn we de eerste dag gaan lopen. Dit was een korte wandeling van 2 uur maar met uitzicht op de Salkantay. Op 4100 meter zouden we kamperen. Daar aangekomen was het al aardig fris en het waaide erg hard. Maar gelijk in de tent gaan liggen. Om 17.30 uur hadden we een snackmoment en daarna was het al zo koud dat we in de slaapzak moesten om het warm te houden. Om 19.00 uur gingen we avondeten en op dat moment konden we al een prachtige sterrenhemel zien. Echt super veel en super mooi! Bonny kon er iets minder van genieten, want ze voelden zich niet zo lekker. Later tot de conclusie gekomen dat het hoogteziekte was.
De nacht was erg koud. We hebben de slaapzakken aan elkaar geritst en zijn lepeltje lepeltje gaan liggen. Heel knus maar het mocht uiteindelijk niet baten. Met al onze kleren aan hadden we het nog steeds koud! De volgende ochtend hoorden we dat het -10 was geweest.
De volgende dag na het ontbijt om 07.30 uur gaan lopen naar de pas op 4600 meter. Het hoogste punt van de Salkantaytrek. Bonny had nu echt last van hoogteziekte en raakte helemaal buiten adem en erg gestresst. Ik weet niet hoe het is, maar het leek niet echt goed te voelen. De top wel gehaald en de rest van de dag mochten we afdalen tot 2700 meter. Het landschap veranderde van rotsen in een soort jungle en het werd ook een stuk warmer. Toen we een eind gedaald waren knapte Bonny gelukkig op en vanaf toen ging het veel beter. We werden deze lange dag beloond met een warmwater bron. Heerlijk! Anderhalf uur ingelegen onder de sterrenhemel.
De dagen daarna waren makkelijker. Het enige lastige was dat het er erg warm en vochtig was. De vierde dag hebben we nog een top genomen die de meeste andere groepen oversloegen. Maar vanaf daar zou je een uitzicht hebben op Machupicchu. Dat uitzicht viel tegen maar de top hebben we gehaald!
De laatste avond in een hostel geslapen. We dachten daar een warme douche te hebben maar dat viel tegen, koud....brrrr. Het bed daarentegen lag wel weer erg goed.
De volgende ochtend al weer om 04.30 uur op om Machupicchu te bezoeken. We dachten straks valt het heel erg tegen, verwachten we er te veel van. Maar het was echt super mooi! Er ligt een hele stad! Die vooral goed te zien is vanaf de Waynapicchu. Dus die berg nog maar weer op geklommen. Erg veel traptreden en ik ben niet zo fan van trappen. Vooral als ze langs een afgrond gaan en je er nauwelijks je tenen op kwijt kan. Er waren mensen die op hunt kont naar beneden kwamen. De rest deed het netjes op handen en voeten net als wij. Maar het was het zeker waard. Binnenkort zal ik proberen foto's online te zetten hiervan.
Ga ik me nu voorbereiden op de Ausangate!

Jolien

Ps.:
Gister kroket gegeten in een Nederlands restaurant hier en voetbal gekeken!
Woensdag met onze praktijkleraressen naar een bierproeverij geweest. Er waren ongeveer 80 man. Onze leraressen wonnen niets, Bonny hoorde bij de groep junioren en ik was senior bierproever samen met drie oude mannetjes. Een erg grappige ervaring!