Van ijskoude voeten tot vochtige hitte!

Een erg koude busreis heeft ons naar La Paz gebracht, waar we al snel een hostel vonden, maar het uren duurde voordat onze voeten weer warm werden.
Maar La Paz is een leuke stad, mooi is niet het goede woord. Overal is tegen de bergen opgebouwd en bomen zijn nauwelijks te zien. Wat we hier vooral doen is winkelen, eten en op pleintjes zitten. Verder gebruiken we La Paz als uitvalbasis voor tripjes. We hebben nu twee trips achter de rug: Copacabana en Rurrenabaque.

Copacabana en Isla del Sol
Vanuit La Paz de bus genomen naar Copacabana. Copacabana ligt aan lake Titicaca, het grootste meer op hoogte. Het ligt op 3800 meter en is gigantisch groot! Een nacht geslapen in een mooi roze hostel en een beetje rondgeslenterd door Copacabana, een relaxed plaatsje. De volgende ochtend de boot genomen naar Yumani op Isla del Sol. Vooral dan blijkt hoe groot het meer is. In Yumani aangekomen eten we nog een broodje en dan beginnen we met wandelen. Het plan is om in twee dagen het eiland over te lopen en ´s nachts in het noorden te slapen. De wandeling over het eiland is prachtig! Aan het eind van de middag zijn we in het noorden en vinden we een hostel aan het strand! Heerlijk. ´s Ochtends dan ook heerlijk aan het strand ontbeten, waar een locaal meisje ons gezelschap kwam houden. Ze wilde graag dat we een foto van haar maakten, zodat ze zichzelf terug kon zien.
Na het ontbijt eerst vers brood gezocht, waar we ook echt naar moesten zoeken en toen aan de terugweg begonnen. Eerder dan verwacht waren we weer terug in Yumani. Hier hebben we nog even gezond en toen de boottocht terug. Deze was duurder, we kregen wel min of meer waar voor ons geld, want nu zaten we nog langer op de boot.
Nog een nacht in Copacabana doorgebracht en toen ´s middags terug naar La Paz.

Rurrenabaque en pampas
Na Isla del Sol een paar dagen in La Paz doorgebracht en toen op weg naar Rurrenabaque in de amazone! Een 18 uur durende busreis bracht ons naar Rurrenabaque. Maar dit was niet zomaar een busreis. We bleken over een erg gevaarlijke weg te gaan. Hij was heel smal en de afgronden waren erg diep. Auto´s konden elkaar nauwelijks passeren. Stijgend verkeer reed aan de binnenkant en dalend verkeer aan de buitenkant. Dit betekende dat wij aan de buitenkant reden. Er was geregeld geen weg meer over naast de wielen. We maakten een stop voor het avondeten en daarna werd de weg beter. Helaas werd het weer slechter en begon het te regenen. Wij wilden net gaan slapen toen ik gedrup voelde. Eerst dacht ik dat het één van onze flessen was die boven ons hoofd lagen. Deze bleken echter goed dicht te zitten. De bus lekte... Ik ben naar voren gelopen om iemand van de bus erbij te halen. Nee veel geklop op de deur kwam er iemand. Deze kwam kijken en vertelde doodleuk dat het de structuur van de bus is. Jaja, het is natuurlijk altijd de structuur van de bus om het dak zo te maken dat deze precies boven één stoel lekt. Hij kwam als oplossing met een handdoek aanzetten die ik over mijn al natte stoel kon leggen. Ik legde hem uit dat ik dan binnen een half uur heel nat zou zijn (het drupte nogal hard), maar daar kon hij niets aan doen. Over vijf uur zou ik ergens anders kunnen gaan zitten. Gelukkig waren de jongens naast ons wat behulpzamer en kon ik hun paraplu lenen.
De volgende ochtend kwamen we aan in het warme en zweterige Rurrenabaque. Een hostel gevonden met uitzicht over de rivier. Doen we toch weer goed :) Bijgekomen van de reis en een pampatour geboekt voor de volgende dag. Deze tour was echt fantastisch. Hij starte niet voorspoedig en eindigde voor mij ook iets minder voorspoedig. Maar samenvattend was hij echt fantastisch. De nacht voordat we vertrokken had het gigantisch geregend. We vertrokken met de jeep vanuit Rurrenabaque, voordat we goed en wel het plaatsje hadden verlaten kwamen we een ongeluk tegen. Twee mannen waren op de keienweg onderuit gegaan en één had de knie helemaal openliggen. Ze gebruikten onze jeep om hem naar het ziekenhuis te vervoeren. De jeep kwam gelukkig al snel terug. De keienweg veranderde echter al snel in een zandweg, of beter een modderweg. We kwamen maar langzaam vooruit en moesten vaak wachten op voertuigen die vast waren komen te zitten. Toen de weg beter werd kregen wij pech met de jeep. Alle koelvloeistof was eruit. Dit betekende dat we elke paar kilometen moesten stoppen om deze bij te vullen met water uit plasjes en beekjes. Maar uiteindelijk kwamen we bij de pampas! Geluncht en daarna in de boot gestapt. Al snel zagen we de eerste alligators, paradijsvogels en super guy. Van deze laatste kan ik de echte naam niet onthouden. Maar hij ziet er uit als een super grote cavia. Het is familie van de rat.
Na deze tocht kwamen we aan in ons kamp. We sliepen in een soort hut. Alleen tussen de wanden en het dak zit nog gaas. Ieder bed heeft een klamboe, of beter gezegd een groen tentje. Rondom de hut wonen aapjes! We gaan gelijk weer weg om naar de zonsondergang te kijken en ´s avonds doen we nog een nachttocht. Als je met je zaklamp over het water schijnt zie je de ogen van alligators reflecteren.
De volgende ochtend na een heerlijk ontbijt op zoek naar de anaconda. 98%
van groepen vindt er geen. Maar wij hadden geluk. Het duurde even, maar uiteindelijk komen wij er twee tegen! Na een siesta ´s middags op piranha´s gaan vissen. Deze hebben we ´s avonds opgegeten. Er zit echter niet zoveel vis aan.
Na het vissen na een ander punt gevaren om de zonsondergang te bekijken. De zonsondergang niet echt gezien, maar gevoetbald! Was echt super leuk! De laatste ochtend met dolfijnen gezwommen. In dezelfde rivier als waarin de alligators zwommen. Maar onze gids vertelde dat deze alleen in laag water en op land kunnen aanvallen. Dus wij konden veilig zwemmen. Er zat echter wel een alligator vlakbij ons. Spannend!
´s Middags terug met de boot en jeep. Sinds de ochtend voelde ik me al niet zo lekker en dit werd tijdens deze tocht steeds minder. Terug in het hostel met kleren en al in bed geploft en niet meer van bed gekomen. Volgens mij had ik koorts en verder hoofdpijn en weer diarree. De volgende ochtend voel ik me gelukkig al iets beter en we vliegen terug naar La Paz. De terugreis duurt nog geen uur! Terug in La Paz wordt nu ook Bonny ziek. Gelukkig zijn we nu aan de beterende hand en we gaan nog tot vrijdag van La Paz genieten!
Groetjes uit La Paz!

Nieuwe foto´s op jolienvanuden.mijnalbum.nl