It´s going downhill!!

De laatste dagen La Paz zitten er op! We zitten nu in Cochabamba waar we ook vanavond al weer zullen vertrekken richting Santa Cruz.
We hebben de laatste dagen La Paz doorgebracht met slenteren en....mountainbiken! We hebben ons gewaagd aan de ´World most dangerous road´. Ook wel de ´Death road´ genoemd.
Afgelopen donderdag hebben we deze tocht ondernomen. Om 7.30 moesten we bij de touroperator zijn voor het ontbijt. Het raadselachtige aan dit ontbijt was dat we alleen de puntjes van het stokbrood te eten kregen. Later bleken deze puntjes samen één broodje te vormen. Na dit heel erg puntige ontbijt in een busje gestapt richting het begin van de tocht. We waren met z´n tienen. Twee Ierse meisjes, drie Chilenen, één Argentijn, een Zwitserse moeder met dochter en wij twee. Het was ongeveer driekwartier rijden naar het startpunt. Daar aangekomen worden we voorzien van jas, pullover, langebroek, helm en handschoenen en natuurlijk een fiets! Even uittesten, vervolgens wat uitleg en dan het asfalt op! Koud! We beginnen op 4700 meter. Het eerste gedeelte bestaat namelijk uit een gewone weg. Het eerste stukje is even wennen, mijn voorwiel zwiebert nogal heen en weer. Bij de eerste stop vraag ik of dit normaal is, ja alle fietsen hebben het. Vanaf dat moment kan ik met de de asfaltgirl noemen want ik laat de rest van de vrouwen achter mij en probeer de kerels bij te houden. Echt super!! Nooit geweten dat ik zo hard zou durven. Helaas zit er in dit stuk ook nog een stukje klimmen, dit gaat wat minder snel, maar ik kom boven! Boven staat het busje al klaar met banaan, chocola en water. Even bijkomen en dan nog een stuk verder over het asfalt.
Toen mochten we beginnen aan de echte ´Death road´. Een grindweg van 3,2 meter breed. Bonny die een stukje uphill de bus had gepakt omdat ze nog niet helemaal weer was aangesterkt ging gelijk hard naar beneden. Ik er dus maar achteraan! We hadden de instructie gekregen om links te fietsen naast de afgrond. Dat geeft echt een super kick! De kerels moesten we voor ons laten maar de andere vrouwen lieten we ver achter ons! Het enige irritante was dat de Zwitserse moeder en dochter steeds nadat we een stop hadden gemaakt voor ons weg wilden fietsen. Waardoor we ze elke keer moesten inhalen en dan moesten we van baan verwisselen... We gingen echt super hard!! Allebei een keer de bocht uitgevlogen (gelukkig aan de rechterkant), daarna even wat rustiger aan maar toch weer terug naar het snelle tempo! We gingen langs een waterval, twee riviertjes en hebben verschillende fotostops gemaakt. Na ruim vijf uur fietsen waren we beneden, op 1100 meter. We zijn 3600 meter gedaald. Voor ons gevoel was het echter veel te kort!
Beneden onze kleding weer afgegeven, fietsen op het dak en toen richting Coroico. Hier hebben we genoten van een heerlijke douche en lunch!
Vervolgens rond 17.00 uur aan de terugweg begonnen. Ditmaal met het busje over de ´Death road´. Boven aangekomen was het steeds meer gaan bewolken en terug op het asfalt begong het waarempel te sneeuwen! En niet een klein beetje sneeuw, nee al snel lag er een aantal centimeter sneeuw. Busjes voor ons begonnen over de weg te glijden, maar wij hadden gelukkig four wheel drive. Heelhuids teruggekeerd in La Paz en daar heerlijk ons bedje ingedoken en nagenoten van deze superdag!
Groetjes, Jolien

Ps.: Ik heb nu de foto´s niet bij me, dus ik kan ze niet online zetten. Bonny heeft al wel een aantal foto´s online staan. Kijk op http://s112.photobucket.com/albums/n184/BonnyAansorgh/Bolivia/