Werkbezoek en sportieve activiteiten

Ik schrijf deze blog in het warme Lahan de hoofdstad van de muggen. Ik heb hier de afgelopen dagen de school ondersteund bij het implementeren van de Quality Improvement Program (QIP) standaarden. De planning was dat ik tot vrijdag zou blijven (ik schrijf dit op dinsdag 22 maart), maar omdat het morgen Holi is (een super mooi festival) en de school besloten heeft ook donderdag en vrijdag vrij te geven rond ik vandaag hier alles af. Morgen vier ik hier dan Holi en donderdag keer ik terug naar Kathmandu.

Ik ben de dagen een beetje kwijt. Ik ben al sinds zondag 13 maart van huis. Eerst naar Bharatpur (Chitwan) voor de Nationale QIP workshop en daarna een vierdaagse leiderschapstraining voor de principals. Keshab mijn counterpart en ik waren als trekkers van QIP binnen SDP ook aanwezig. De trainer had opeens voor mij ook een rol bedacht in de training. Hij had geen casussen voorbereid voor de rolspellen. Dus dat mocht ik doen. Bovendien vroeg hij mij met enige regelmaat een voorbeeld uit Nederland te geven. Ach, zo had ik ook iets te doen.
De training was nieuw voor TITI (de organisatie die werknemers uit het beroepsonderwijs in Nepal schoolt). We hadden iemand gevraagd waarvan we gedacht hadden dat hij de training meer actief zou maken dan over het algemeen gebeurt in Nepal. Helaas viel dit wat tegen. Er waren bijvoorbeeld wel rollenspellen, maar deze sloten niet aan bij wat er aan theorie was uitgelegd en er werd op één keer na (toen ik er nadrukkelijk na vroeg) geen feedback gegeven aan de deelnemers. Maar de training was in elk geval wel goed voor de teambuilding. Ik heb de principals beter leren kennen en dat is handig voor onze samenwerking. Bovendien heb ik twee heilige plaatsen bezocht en weer meer over de Hindoestaanse cultuur geleerd!

Op de zaterdag na de training ben ik met de admin officer van Lahan Technical School naar Lahan gereisd om deze week hier QIP ondersteuning te bieden. Ik verblijf in hun guesthouse. Volgens mij hebben ze speciaal voor mij een inverter aangelegd, zodat ik de hele tijd stroom heb. Mijn kamer deel ik met ontelbaar veel muggen en twee gekko’s. Het is mij nog niet gelukt mijn klamboe naar beneden te halen en te sluiten zonder een mug er in gevangen te hebben. Maar gelukkig heb ik goed werkend anti muggen spul. De crème die ik hier koop lijkt vriendelijker voor de huid en werkt beter dan Deet.
Op de school voer ik hetzelfde programma uit als op de vorige twee scholen. Maar het proces verloopt hier wat lastiger. Dit kan komen doordat de staf hier maar heel beperkt Engels spreekt. Maar ze gaven aan dat ik beter verstaanbaar ben dan de Canadese consultant van ons project. Ergens heb ik ook het gevoel dat de school hier wel de QIP standaarden wil invoeren, maar met zo’n weinig mogelijk inspanning. Het jammere met de standaarden is dat je er aan kunt voldoen, zonder echt de kwaliteit te verbeteren. Zo moet je vaak een plan hebben, maar staat er niets over de kwaliteit van het plan. Je kunt dus nonsens opschrijven en aan de QIP voldoen. Op de scholen die ik de vorige keer bezocht wilden ze echt de kwaliteit verbeteren, dus dat zorgde voor een zekere flow in het werken. Hier miste ik dat. Er werd vaak gezegd dat ze iets niet konden doen of niet deden omdat het niet door CTEVT (de council waar ze onder vallen, maar ook ons project!) richtlijnen beschreven was.

Vanochtend mijn eerste Holi festiviteiten op de school. We begonnen vroeg om acht uur met het bezoeken van klassen zodat ik leerlingen kon spreken. Ik stelde een aantal vragen en op het laatst vroeg ik of ze vragen voor mij hadden. Ze vroegen wat ik precies voor werk deed en hoe lang ik in Lahan zou zijn. Op het laatst vroegen ze of ik met ze Holi wilde vieren. Holi is het festival van de kleuren. Er wordt gevierd dat de koude periode echt voorbij is (het is hier in Lahan al 33-35 graden). Dit wordt gevierd met gekleurd poeder dat iedereen bij elkaar op het gezicht smeert. Vandaag vierden de leerlingen het al op school, morgen zijn de echte festiviteiten hier in de Terai. In Kathmandu en andere plaatsen in de heuvels en bergen wordt Holi vandaag gevierd. Ik zal na morgen dus nog een stukje opnemen over mijn ervaringen met Holi! Vandaag heb ik na het vieren van Holi met de leerlingen met een mooi gekleurd gezicht gewerkt.

En dan Holi op woensdag 23 maart. Ze zeiden dat we om negen uur zouden starten, maar belden me on tien voor zeven wakker om te vragen of ik klaar was. 'Ehhm, nee jullie bellen me net wakker, maar ik kom er zo snel mogelijk aan.' We begonnen met fruit, noten en juice bij een familie op de campus van de school. Daarna een maal bij een andere familie en dan nodigt ook nog een derde familie me uit om hun eten te proeven. Pfff de buik is weer vol. Daarna beginnen we me spelen. Elke keer als we nieuwe mensen ontmoeten smeren we gekleurd poeder op elkaars gezicht totdat we helemaal gekleurd zijn. Laag over laag! Een erg vrolijke bezigheid en erg gezellig. Aan het eind zijn we haast onherkenbaar en is alles gekleurd. Het was erg leuk om Holi met alleen maar Nepalezen te vieren. Zij geven weer aan dat zij deze Holi ook nooit zullen vergeten omdat ik er dit keer bij was. Een geslaagde afsluiting van mijn werkweek op Lahan Technical School!

Ik zie al weer dat ik eigenlijk vaker een blog moet schrijven. Deze blog wordt weer erg lang. Ik heb namelijk ook weer leuke sportieve activiteiten achter de rug. Zo heb ik op 20 februari mijn eerste halve marathon gelopen en dat hier in de bergen. Het was ook niet helemaal de planning. Ik zou de tien kilometer lopen en was ook al de hele week snipverkouden. Maar ze zeiden je kunt wel de halve lopen, dus ja waarom niet. Het ging best goed tot 16 kilometer. Daarna ging het ook steeds meer omhoog, maar ik heb het gehaald! Kan ik dat mooi afvinken van mijn lijstje van dingen die ik ooit nog eens wilde doen. Mijn heup moest twee weken herstellen van deze activiteit, maar ja wat wil je ook. Ik had sinds de run op 2 januari bijna niet hardgelopen en de keren dat ik gelopen had was het niet meer dan vijf kilometer.

De andere activiteit was een vijfdaagse fietstocht met Harrie. Dit was echt super gaaf! Ons oorspronkelijke plan bleek iets te ambitieus, maar uiteindelijk hebben we 292 kilometer gefietst met heel wat klimwerk. De eerste dag startten we niet helemaal zoals gepland. Ik had vrijdag op zaterdagnacht voor het eerst buikperikelen sinds ik in Nepal ben en had de hele nacht niet geslapen. Omdat veel vrienden Gardia hadden gehad, heb ik ’s ochtends die medicijnen maar genomen en besloten dat ik wel kon fietsen. We startten wel later dan gepland. Het was veel klimmen op mulle zandwegen. Als jeeps ons passeerden zagen we niets meer door de zandwolken. Na bijna vijftig kilometer ploegen waren we beiden gaar en we moesten nog zo’n 35 kilometer. Ik heb een pickup aangehouden, onze fietsen achterin, wij voorin en een lift voor het laatste stuk naar Hetauda. Daar hebben we onder het genot van een heerlijk sandwich onze plannen aangepast. We zijn van Hetauda naar Sauraha gefietst, 72 km en bijna vlak. Heerlijk om weer eens zo gemakkelijk te kunnen fietsen. En de mensen in de Terai zijn zo vriendelijk! Met onze nieuwe plannen hadden we ook nog tijd om Sauraha te bewonderen en iets meer sightseeing te doen. De volgende dag dezelfde weg terug naar Hetauda en de dag daarop een lange klim naar Daman. We hebben die dag meer dan 2000 meter achter elkaar geklommen. Maar de route was prachtig. De accommodatie waar we die nacht verbleven was erg simpel. Maar we hadden een bed, dus dat was prima.
De laatste dag van Daman via Chitlang (voor wie onze route wil opzoeken) naar Kathmandu. Eerst veel downhill, heerlijk. Maar ook vandaag weer aardig wat klimwerk op onverharde zanderige wegen. Het is erg zwaar, maar het lukt me alles fietsend af te leggen. Opeens zijn we dan op de top en wat zien we daar… De Himalaya! Dat is een mooie beloning. Een lastige afdaling en dan zijn we weer terug in Kathmandu waar we proosten met een ijskoffie op onze super gave fietstocht!

PS.: Foto's plaats ik later en het was weer leuk om al jullie reacties te lezen op mijn vorige blog!