Een prachtige tocht!

Ik ben net terug van weer een schoolbezoek. Dit keer weer de scholen in Pokhara en Bhimad. Ik merk dat met de korte tijd die ik beschikbaar heb en de moeite die de scholen hebben om dingen op papier te zetten en meer systematisch te werken ik vooral bezig ben om samen met hen formats te ontwerpen en dingen op papier te zetten. Het liefst zou ik langer op scholen zijn zodat ik kan zien hoe ze werken en we samen verder kunnen werken aan het verbeteren van de kwaliteit. Hoewel ik het gevoel heb na terugkomst vooral met verslaglegging en planningen bezig te zijn geweest, klopt dat niet helemaal. In Pokhara heb ik namelijk ook een workshop curriculumontwikkeling gegeven, jeeh! En samen met de instructeurs de lesplannen besproken. Daarnaast met de career counsellor verder gewerkt aan verschillende opdrachten. Dat was een leuke inhoudelijke dag en de collega’s in Pokhara gaven aan dat het een leerzame dag is geweest.

Na Pokhara dus weer naar Bhimad, waar het erg warm was (36 graden). Het is een kleine school en de meeste collega’s waren in de dorpen aan het werk, wat het lastig maakte om echt aan de slag te gaan. Hier dus vooral met het papierwerk bezig geweest. Toch in de voorbeelden die de Principal gaf ook mooie inhoudelijke voorbeelden gehoord waar ik hopelijk een volgende keer mee aan de slag kan. En zijn voorstel was om twee dagen met het hele team van de school bij elkaar te gaan zitten als de trainingen zijn afgelopen. We kunnen dan een team sessie doen met het strategisch plan, de Quality Improvement standaarden en een sessie over lesplannen. Hopelijk wordt dit daadwerkelijk vervolgd!

Het schoolbezoek was weer een mooie tocht, maar niet de prachtige toch waar ik het over wil hebben. De prachtige tocht heb ik gemaakt met Annelies, één van mijn twee lieve zusjes. Annelies kwam mij eind maart opzoeken en samen hebben we Annapurna Base Camp (ABC) gelopen. De planning was om in vijf dagen omhoog te lopen en in twee naar beneden. Maar de derde dag (na heel veel traptreden) bereikten we al Machapuchre Base Camp, de laatste stop voor ABC. Daar overnacht en ’s ochtends om half vijf door de sneeuw omhoog naar ABC om daar van de zonsopkomst te genieten. Daarna aan de afdaling begonnen. Omdat Annelies last had gekregen van haar knieën tijdens het afdalen, besloten het maar wat rustiger aan te doen. De eerste dagen gewoon te veel gelopen. Maar omdat we er zo van genoten ook besloten in plaats van zeven dagen er negen dagen van te maken en er nog een loepje richting Ghorepani aan vast te maken. En dat was een goed besluit! Mooie plaatsjes en een prachtige zonsopkomst in Deurali, vlak voor Ghorepani. We waren daar maar met z’n vijven, super mooi! Terwijl eigenlijk iedereen naar Ghorepani, 1,5 uur verder loopt om daar ’s ochtends met z’n allen tegelijkertijd Poon Hill te beklimmen waar je dan met een hele meute van dezelfde zonsopkomst geniet. Wat een geluk dat wij besloten hadden het rustigere aan te doen en dus dit mooie plekje ontdekt hebben! Vanaf daar begint de echte terugtocht. Af en toe nog een blik achterom naar de indrukwekkende Himalaya, ondertussen genietend van het steeds wisselende landschap. Na de trektocht nog een dagje uitrusten in Pokhara en toen terug naar Kathmandu.

Terug in Kathmandu valt de vervuiling me na de dagen in de bergen nog meer op en ik verlang dan ook terug naar onze dagen in de bergen. Gelukkig kan ik volgende week de stad weer verlaten, want dan komt het volgende bezoek, mijn ouders! Dus een mooi vooruitzicht en daarna maar weer een aantal maanden hard aan het werk!

(En de foto's bij het vorige verslag staan ook eindelijk online!)