Bijna vakantie...

*Deze blog heb ik geschreven op 5 oktober, maar het was er bij ingeschoten om hem ook online te zetten*

Afgelopen weekend had ik hier een kerstgevoel. Ik fietste naar het huis van een vriendin voor een feestje. Het was rond een uur of zeven en het is dan donker hier, normaal is het dan ook al wat rustiger op straat, zeker op zaterdagavond. Dit keer was het druk met mensen die inkopen doen voor Dashain, het belangrijkste festival hier. Een beetje vergelijkbaar met kerst in Nederland. Dashain is tien dagen, vier dagen zijn publieke feestdagen. Eind oktober is Tihar en dan nog een feestdag met de zon in the zuiden van Nepal. De scholen zijn tot en met 6 november gesloten, dus hier is de lange vakantie in oktober. Helaas is mijn kantoor alleen gesloten tijdens de echte feestdagen, maar ik plak nog een week aan Dashain vast om een mooie trek te kunnen maken. Jeeh!

En dan de afgelopen weken. Een mooie tweedaagse trek gemaakt (als training) naar Chisopani ten noorden van Kathmandu. Daar voor het eerst de echte verwoesting van de aardbeving gezien. Hoewel ik tijdens mijn fietstochten in veel plaatsjes kom waar mensen in tijdelijke onderkomen leven (van aluminium platen) valt het toch niet zo op. Het is vreemd om te zeggen, maar je raakt er aan gewend. Chisopani is echt nog veel puin, gebouwen waar de eerste verdieping naar beneden gekomen is en de overige verdiepingen er scheef opstaan. Op zo’n manier dat je denkt ik loop er maar aan de andere kant omheen. Het is waarschijnlijk te lastig om machines naar dit dorp te sturen om puin te ruimen en de bewoners kunnen deze gebouwen niet zelf afbreken.

Dan de trek zelf, die begon erg broeierig, maar gelukkig was er een verfrissend buitje halverwege. De tweede dag startte met veel regen en dat resulteerde in veel bloedzuigers onderweg. Ondanks dat er geen uitzicht was vanwege de wolken was het toch een mooie tocht. Misschien in februari nog een keer voor herhaling vatbaar.

En natuurlijk ook nog aan het werk, na mijn werkbezoek aan Pokhara en Tanahun weer in Kathmandu aan het werk. De introductie gedaan van de laatste Canadese volunteer die nu gearriveerd is. Daarna druk geweest met de voorbereidingen voor de nationale Quality Improvemement Program (QIP) workshop. Deze workshop vond afgelopen twee dagen plaats in Sauraha in het zuiden van Nepal. Het was super warm daar en de eerste dag stopte de airco er mee. Ik zou eigenlijk de tweede presentatie verzorgen, maar toen stelde een collega voor onze presentaties om te wisselen. Jeeh, ik had het zweet al op mijn gezicht staan zonder iets te doen…dus dit was een welkome zet. De tweede dag stond in het teken van mijn beide presentaties. Waar de discussies de eerste dag met name in het Nepalees waren, waren ze de tweede dag in het Engels. Voor de Canadese volunteers was het een goede manier om CTEVT en de verschillende principals te leren kennen. Morgen nog een dagje samenwerken met de Canadese volunteers om ervaringen te delen en af te stemmen hoe we samen kunnen werken en gebruik kunnen maken van elkaars expertise. Als ‘ervaren rot’ binnen het project is het mijn taak om de werkzaamheden binnen ons ‘support team’ af te stemmen.

En helaas kwam ik er vorige week ook achter dat mijn avontuur met VSO in Nepal eerder eindigt dan verwacht. In plaats van eind juni eindigt mijn placement al eind maart. Bij mijn project (Skills Development Project) hadden ze juist om verlenging gevraagd, maar in plaats daarvan hebben ze een verkorting gekregen. Het liefst had ik nog wat langer in Nepal willen blijven, maar het is ook leuk om na te denken over een volgend avontuur!

Maar nu eerst vakantie!