De gist is op!

Noot: Ik wilde deze blog op maandag 12 oktober plaatsen, maar door gebrek aan internet lukte dit niet.

Ik ben er sinds vandaag achter dat naast het gas en de benzine ook gist uit India komt. Omdat ik geen extra gevulde gasfles heb probeer ik op gas te besparen. Dus voor ontbijt maak ik niets meer wat opgewarmd moet worden. Mijn ontbijt bestaat nu uit heerlijke Nepalese yoghurt (en die is echt heel lekker!) met havermout, platgeslagen rijst en fruit of uit heerlijke broodjes van de ‘secret bakery’ die hier om de hoek zit. Maar vandaag was het de laatste dag dat ze gist hadden bij de ‘secret bakery’, dus vanaf morgen misschien geen brood meer. Alhoewel ze aangaven droog gist te hebben kunnen bemachtigen. Dus dat gaan ze morgen uittesten. De bakkerij heet ‘secret bakery’ omdat er geen zichtbare bakkerij/winkel is. Het is in een gewoon huis waar ze in hun grote keuken brood, broodjes, croissants, pizza en nog veel meer maken. Gelukkig weet ik hem te vinden want het brood daar is erg lekker!!

Hier in Kathmandu gaan we de blokkade steeds meer merken. De rijen met auto’s, motoren en scooters voor de benzinestations is ellenlang. De benzinestations leveren alleen benzine aan voertuigen voor het openbaarvervoer en voertuigen in bezit van de overheid. Toch staan er allemaal gewone auto’s en motoren in de rij. De benzine is (bijna) op en dan zet je hem maar vast in de rij voor het moment dat er weer benzine is. Op de straten is het dan nu ook heerlijk rustig fietsen, met alleen af en toe een opstopping door al deze geparkeerde voertuigen.

Gister op weg naar een naaiatelier om de top van mijn sari te laten maken voor de naderende feestdagen hier, kwam ik samen met een vriendin in een wat grimmigere situatie terecht. Veel bewapende politie. Later bleek dat een aantal gefrustreerde mensen het benzinestation had ingenomen en dat het benzinestation weer ontzet was door de politie. Een vriend van mij kwam van de week terug uit het zuiden en zij dat de situatie onderweg af en toe vrij explosief aanvoelde. Wij waren van plan om voor Dashain (het grootste feest hier en vooral een familiefeest) naar Dang in het zuiden te gaan, waar we door een Nepalese vriend waren uitgenodigd om samen met zijn familie Dashain te vieren. We hebben nu maar besloten om gewoon in Kathmandu te blijven. Een alternatief is een hike voor de feestdagen, maar ook bij hotels en guesthouses raakt het gas op. Al zullen ze langs de trekkingsroutes waarschijnlijk wel overstappen op houtvuur.

Maar het gebrek aan (vooral) benzine heeft ook voordelen. De luchtvervuiling is minder en afgelopen zaterdag een heerlijke mountainbiketocht gemaakt van 60 kilometer met bijna geen verkeer onderweg. Op het eerste gedeelte met een steile klim over een onverharde weg zouden we normaal gesproken ook niet veel verkeer tegen gekomen zijn, maar in het tweede gedeelte kwamen we weer wat meer in de bewoonde wereld. Bovendien kozen we voor de langere route waarbij je over de grote weg terugkomt. Normaal sta je daar ook op zaterdag in de file (ja ook met je fiets), maar nu was de weg zo goed als verlaten. Dus een goede dag om voor deze route te kiezen.

En dan als laatste nog een update over mijn werk. Vanochtend kreeg in een sms dat het vandaag ‘vakantie’ is. Elke vrije dag hier wordt vakantie genoemd. De vakantiedag van vandaag is pas gisteravond officieel aangekondigd. Morgen is het ook ‘vakantie’, maar die vakantiedag was van te voren bekend. Zo heb ik hier al menigmaal gehoord ‘oh ja, morgen is een vrije dag’. Op de niet vakantiedagen ga ik natuurlijk naar kantoor. Het is nog steeds erg zoeken naar wat ik daar kan doen.

Aangezien gewoon achter je bureau zitten om aanwezig te zijn niet echt iets is voor mij en zeker niet waarvoor ik naar Nepal gekomen ben ben ik maar wat andere taken gaan zoeken. Dus nu ben ik een kerstmarkt aan het organiseren voor Bikalpa Art Center, zij willen meer exposure voor hun activiteiten en daarnaast ben ik begonnen een Nepalees verhaal naar het Nederlands te vertalen voor een man die ik toevallig tegen kwam.

Op het kantoor worden vooral coördinerende taken uitgevoerd, de kwaliteitsslag moet op de scholen zelf worden gemaakt (en daar zoeken ze vrijwilligers uit Canada voor), de curricula worden ontwikkeld door de Raad van het beroepsonderwijs en de trainingen aan docenten gegeven door TITI, die de trainingen ook zelf ontwikkeld. SDP (het Skills Development Project waar ik bij werk) probeert mij nu wel binnen te loodsen bij TITI en de Raad van het beroepsonderwijs, maar dat vlot nog niet zo. Ook de huidige situatie speelt niet echt mee, want er is geen vervoer om de Raad, TITI en de scholen te bezoeken. We zullen zien hoe het zich ontwikkelt. Volgens mijn counterpart hebben we na de feestdagen en als de situatie verbeterd meer te doen en zullen we meer bezoeken afleggen aan scholen waar weer werk uit voortkomt. Nog even geduld dus, en hopelijk wordt het vanaf eind november dan wat drukker!

Ik merk al wel dat ik ondertussen anders om ga met de tijd. En ik stel mezelf nu veel kleinere doelen. Als ik een keer goede feedback kan geven of het lukt me om iemand te spreken, zoals de project director gister, dan is met één zo’n activiteit mijn dag al geslaagd. Terwijl ik in Nederland op mijn werk gewend was de hele dag bezig te zijn en veel overleggen had waarbij ik input kon leveren.
Omdat ik deze blog later plaats kan ik ook vermelden dat ik ondertussen weer een paar kleine werkzaamheden er bij heb. Onder ander het schrijven van een handleiding voor de scholen voor het uitvoeren van een alumni onderzoek. Jeeh, werk!


PS.1: Wil je meer weten over de blokkade, lees dan dit artikel http://www.aljazeera.com/news/2015/10/analysis-blockade-politics-nepal-151009193817262.html

PS.2: Ondertussen komt er meer benzine het land in en worden ook privé voertuigen weer van benzine voorzien, het gaat nog steeds langzaam en de rijen waren eergister en gister nog langer. We hopen dat de toevoer blijft en dat de grens na de feestdagen niet opnieuw gesloten wordt.