Een allegaartje

Het is hoog tijd voor een nieuwe blog! Maar waar te beginnen? De blokkade duurt nog steeds voort. Al is het de laatste twee weken drukker op de weg dan daarvoor. Via de benzinestations wordt alleen nog benzine/diesel geleverd aan ambulances, brandweerwagens en voertuigen die belangrijke levensmiddelen vervoeren zoals drinkwater en medicijnen. De zwarte markt floreert. Iemand zei van de week dat dit waarschijnlijk de laatste stuiptrekking is en dat het over twee weken helemaal stil is op de weg. We zullen zien. Ik heb ondertussen een elektrische kookplaat (1 pit) en kan als er stroom is (8 uur per dag geen stroom en dit loopt op tijdens de winter) koken, jeeh! Ook heb ik nog een beetje gas, dus tot dat op is kan ik gelukkig altijd nog koken. En anders maar uit eten of brood of yoghurt eten.

Twee weken na het laatste festival Dashain waarover ik geschreven heb was al weer het volgende festival, Tihar. Dit was het mooiste festival dat ik tot nu toe meegemaakt heb. Veel lichtjes en veel rituelen. Elke dag wordt er een ander dier aanbeden, de kraai als boodschapper van de dood, de hond als beschermeling van de mens, de koe als teken van welvaart en gezondheid. De hond en de koe ontvangen een tika, een prachtige krans om hun nek en lekker eten. Verder worden de prachtigste versieringen gemaakt met een soort gekleurd zand ter ere van de godin Laxmi. Alle huizen zijn dan ook prachtig verlicht. Het idee is haar met alle versieringen uit te nodigen je huis te bezoeken en welvaart en voorspoed te brengen. De laatste dag is Bhai Tika. Die dag is voor de broers en de zussen. Zussen zegenen hun broers in en krijgen daar op hun beurt weer een geschenk voor terug.

De eerste twee vrije dagen van dit festival heb ik doorgebracht bij een collega. Kon ik mooi alle rituelen van dichtbij aanschouwen. Daarnaast heerlijk gegeten en natuurlijk weer veel te veel. Op de laatste dag van Tihar, een vrijdag, ’s ochtends terug naar huis om ’s middags met een vriend een stukje te gaan mountainbiken. Thuis aangekomen word ik door de eigenaren van mijn appartementje uitgenodigd de Bhai Tika bij hun te komen vieren. Prachtig ritueel, waarbij de broers van verschillende generaties door hun zussen ingezegend worden. Het ritueel wordt beëindigd met het drinken van Cchang, het bier van de de Newari (oorspronkelijke bewoners Kathmandu vallei) en gedroogde vis, een ei en een barra (pannenkoekje van linzen). Daarna met z’n allen natuurlijk aan de dal bhat!

Op het werk wordt ook drukker, dus ook dat is fijn. We hebben ons nog eens even over mijn taakbeschrijving gebogen en dat heeft geresulteerd in een prachtige titel ‘TVET quality improvement and curriculum specialist’. Wat wil je nog meer? Leuk werk natuurlijk en dat gaat dus ook de goede kant op. Ik ga vier scholen ondersteunen bij het implementeren van het Quality Improvement Program. Eén school in het noorden van Kathmandu, een andere school verderop in de vallei in Banepa, een school in Pokhara en een school ten zuid oosten van Pokhara in Tanahun. Verder ga ik als alles meezit (wat betekent dat VSO geen veiligheidsrisico's ziet) deze week beginnen met het bezoeken van alle tien scholen.

In mijn vrije tijd druk bezig met het organiseren van een Artisan Christmas Bazaar voor Bikalpa Art Center. Erg leuk om te doen. Nu druk bezig met de promotie, het knutselen van kerstdecoratie en het maken en nog belangrijker proeven van Glühwein. In het weekend lekker mountainbiken en hardlopen buiten de stad. Vorige week ook voor het eerst ’s ochtends een ritje voor het werk gemaakt. Dat kan mooi als je rond 6.15 uur vertrekt en pas om 10.00 uur hoeft te beginnen met werken. Dat ochtendritje ga ik er in houden, afgewisseld met een rondje hardlopen in de stad en af en toe een potje zaalvoetbal.

Ondertussen begint het hier ook winter te worden. Overdag is het nog zo’n 20 tot 22 graden, maar ’s nachts koelt het nu al af tot 6 graden en straks in de winter tot 0 graden. Voor Nederlandse begrippen natuurlijk niet erg koud, maar hier hebben we geen verwarming. In huis en op kantoor warmt het nu al niet meer zoveel op, dus nu zitten we al met laagjes kleding over elkaar en sommigen al met jassen aan in huis en op kantoor. Tot nu toe vind ik het nog prima, maar ik denk dat het in de koudste maand toch wel echt koud is. Maar de tijd vliegt hieri in Nepal en dat is gunstig voor de koude maand, dan gaat die vast ook snel voorbij!

Ps.: Bedankt voor de reacties op mijn eerdere blogs, erg leuk om te lezen! En als ik thuis weer internet heb zal ik nog een paar foto's plaatsen.