De eerste weken van 2016

De eerste weken van 2016 waren druk met allemaal leuke dingen, goed aan de slag geweest bij SDP, mooie uitdagingen gehad op sportief vlak en een Gufa party bijgewoond. Dus een goed begin van het nieuwe jaar!

Afgelopen weken met mijn counterpart gewerkt aan het ontwikkelen van een ‘tracer study questionnaire’ om afgestudeerden te vragen over hun ervaringen met de opleiding, het werk dat ze gevonden hebben en eventuele problemen bij het vinden van werk. We hebben eerst de vragenlijst in het Engels ontwikkeld, wel zo gemakkelijk voor mij. Daarna hebben we samen de vragenlijst naar het Nepalees vertaald. Daardoor mijn woordenschat weer uitgebreid en zelfs mijn counterpart betrapt op een foute vertaling in het Nepalees. Dat tot vermaak van andere collega’s op kantoor. Naast de vragenlijst ook een handleiding geschreven voor de scholen, zodat ze met behulp van de instructies een ‘tracer study’ kunnen uitvoeren. Als het goed is vindt er in de komende weken ook nog een nationale Quality Improvement Program workshop plaats waar we aandacht besteden aan de ‘Tracer study’.
Verder heb ik afgelopen weken twee trainingen voor instructeurs en medewerkers in het beroepsonderwijs bezocht en gemonitord. Eén training voor instructeurs van de opleiding voor automonteur. Zij maakten kennis met nieuwe technieken uit de auto-industrie en nieuw methodes om hun kennis en vaardigheden aan hun studenten over te brengen. Ze waren erg enthousiast over de training, maar waren wel bang het geleerde niet in de praktijk te kunnen brengen, omdat ze niet over de juiste materialen beschikken op hun scholen. Ook de deelnemers van de andere training, een training over bibliotheek management, waren erg enthousiast. Maar ze vonden de training te kort en hadden graag nog meer geleerd!
Het werken wordt af en toe wat moeilijk gemaakt door de lange power cuts. Op sommige dagen hebben we wel 14 uur geen stroom en het grootste deel van de stroom is er ’s nachts. De inverter op het werk houdt het steeds minder lang vol. Dus soms kunnen we een paar uur niets, tot er weer stroom is.

Naast alle werkzaamheden bij SDP vond begin januari de jaarlijkse VSO Nepal conferentie plaats met alle volunteers en staf. We werden verwend in een luxe hotel met warme douches! Heerlijk in deze koude periode. De conferentie was geslaagd, een goede afwisseling van informatievoorziening vanuit VSO Nepal zelf over de ingeslagen koers, ervaringen van verschillende volunteers (ik heb ook een presentatie gegeven over mijn placement) en teambuilding activiteiten (karaoke, pub quiz, estafette spelletjes en frisbee). Na de conferentie moest ik ook mijn oppashuis verlaten waar ik ondertussen aardig aan gewend en ook verwend was met een didi die vier dagen per week kwam om schoon te maken en de was te doen. Nu dus weer in mijn eigen appartementje waar ik de was weer met de hand doe.

Dan de sportieve uitdagingen. De eerste was de The North Face Kathmandu Ultra, een hardloopwedstrijd in de heuvels (zeg gerust bergen) ten zuiden van Kathmandu. Afstanden 12, 27, 50 en 80 km. Ik hield het maar bij 12 km, leek me ver genoeg. Uiteindelijk werd het iets verder en bijna het dubbele aantal hoogtemeters, doordat de bewegwijzering niet duidelijk was. Bijna alle 12 en 27 km lopers hebben de verkeerde afslag genomen op een bepaald punt, waardoor we met z’n allen aan de verkeerde kant van de berg zijn afgedaald en weer omhoog moesten. Uiteindelijk toch nog als vijfde (van de vrouwen) gefinisht.
De tweede sportieve uitdaging was om naar Nuwakot ten noordwesten van Kathmandu te fietsen. Dit avontuur ondernam ik met Harrie (UK) een vriendin waar ik regelmatig mee ga fietsen. We wisten alleen dat het 72 km naar Nuwakot was, maar niet hoeveel klimmen en dalen. Het bleek op de heenweg 850 klimmen te zijn en ruim 1400 meter afdalen. Wat waren we de eerste dag moe (vrijdag) en dan te bedenken dat we op de terugweg bijna de dubbele afstand zouden moeten klimmen. Maar gelukkig eerst een rustdag en Jim, een vso’er die in Nuwakot werkt, bezocht. Erg gezellig!
Op zondag om zeven uur ’s ochtends vertrokken aan de tocht terug. Uiteindelijk viel de terugtocht erg mee. We hebben regelmatiger gedronken en snacks gegeten en de lunch overgeslagen (die viel te zwaar op vrijdag). Uiteindelijk hebben we er maar een uur langer over gedaan dan op vrijdag. Vrijdag deden we er 4,5 uur over en zondag 5,5 uur en waren we niet echt moe.
Dan de laatste sportieve uitdaging, ook een fietstocht. De hoogste heuvel uit de Kathmanduvallei, Pulchowki (2700 meter) met de mountainbike beklommen. Nou dat was me een klim. We startten op iets minder dan 1300 meter eerste 12 km heel geleidelijk omhoog en dan 12 km een vrij steile klim op een onverharde weg. Op het laatst was ik helemaal op. Maar we hebben het gehaald. Wel koud op de top, het vroor!

Dan tot slot de Gufa party. De Gufa ceremonie is een traditie van de Newari (bevolkingsgroep in Nepal). De dochters trouwen al twee keer, voordat ze echt trouwen. De eerste keer trouwen ze met de vrucht van de Bell Tree. De tweede keer, tijdens de Gufa ceremonie, trouwen ze met de zon. Voordat ze met de zon trouwen brengen ze een aantal dagen door in een donkere kamer zonder zonlicht. Dan komen ze naar buiten en trouwen ze met de zon. Het idee achter de twee bruiloften is dat de zon en de vrucht van de Bell Tree er altijd zijn (ze lopen niet weg). Bovendien kan de dochter daardoor niet weduwe worden. In vroegere tijden werd er op weduwen neergekeken.
Wij (vso’ers) waren uitgenodigd voor het feest na de ceremonie. Tania en ik hadden met behulp van onze landlords onze sari’s aangetrokken. Dit viel erg in de smaak bij de gastvrouw en Nepalese gasten. Ik had verwacht dat het erg koud zou zijn in mijn sari, maar nadat ik de ochtend op de koude top van Pulchowki had doorgebracht viel dit erg mee. Een mooie belevenis, alleen jammer dat er niet gedanst werd en we dus niet onze Nepalese dansmoves konden showen.

Kortom de eerste weken van 2016 zijn geslaagd! Ik kijk nu erg uit naar mijn werkbezoek de komende twee weken. De project directeur heeft vandaag getekend, dus zondag vertrek ik naar Pokhara!