Een bewogen reis

Hallo!
Dit maal een berichtje uit Arequipa. Na nog twee dagen Cusco zijn we per bus naar Arequipa gereisd. Een lange busreis, met name doordat we onderweg pech kregen met een band. Heeft ons zo twee uur gekost. In de bus kwam ook nog een vrouwtje vlees verkopen dat ter plekke in stukjes gehakt moest worden. Er vlogen stukjes vlees in het rond en dat moest natuurlijk net weer naast ons gebeuren.
Tegen de avond komen we aan in Arequipa, een leuke plaats. Moderner dan Cusco en met erg veel spaanse invloeden. We hebben hier twee dagen rondgewandeld, heerlijk weer. Nog een speurtocht gedaan naar een briefje van Ellen en Pepijn dat ze hier voor Bonny hadden verstopt.
Na twee dagen zijn we de Cañon de Colca ingegaan, de op een na diepste canyon ter wereld. Twee keer zo die als de grand canyon. De eerste dag gebruikt om naar Cabanaconde te reizen. Hier konden we ´s avonds een dvd huren en film kijken op de kamer! Heerlijk!
De volgende ochtend om half 9 vertroken, de cañon in. Een drie uur durende wandeling waarin we snel dalen. Niet het makkelijkste pad. Maar dan komen we aan in Sangalle, de oase! Heerlijk warm, prachtige omgeving, een zwembad en een rieten/bamboe hutje. We liggen aan het zwembad tot de zon ondergaat. Helaas is dit al om half 4. Maar daarna hebben we nog heerlijk zitten schrijven aan een palmboomtuintafel set.
´s Nachts in ons hutje geslapen. We werden echter om 5 uur ´s ochtends gewekt door een man die met zaklamp en al in onze hut stond. Of we zo muildieren wilden.... NEE, we wilden slapen en zouden pas na de lunch vertrekken.
De volgende dag nog een beetje verbrand aan het zwembad en na de lunch omhoog vertrokken. Hetzelfde stijle pad weer terug in de brandende zon! 3,5 uur duurde de terugtocht, we waren terug voor het donker.
Vroeg slapen, want we moesten de volgende dag weer vroeg op om condors te kunnen zien. Helaas werden we deze nacht ook weer gewekt om 04.10 uur. Onze bedden schudden heen en weer. Wat gebeurde er? Het duurde even maar toen drong het tot ons door dat het een aardbeving was. We hadden nog tijd om uit ons bed te komen en in de deurpost te gaan staan, voordat het ophield met beven. Daarna hebben we niet meer geslapen, maar we moesten er ook al om kwart voor 6 weer uit. Spullen gepakt en de bus gepakt naar Cruz del Condor.
Daar was het erg koud en winderig. We werden gelijk door twee agenten tegengehouden met de vraag of we een toeristenticket hadden. Nee. We probeerden een andere route, maar daar liepen we al snel in de armen van twee andere controleurs. Zelfde vraag, nee dus. Of we er dan één wilden kopen voor 35 soles. Nee, veel te duur. Dus wij terug naar boven, waar we waren uitgestapt. Ook een australisch en frans stel vonden het te duur. Daar zaten we dan in de kou, de volgende bus zou pas rond 10 uur komen en het was nog maar 7 uur. Bonny probeerde nog een keer naar een ander punt te lopen, dat ging goed. Dus wij met z´n tweeën er heen. Maar ik had nog geen twee foto´s genomen toen we al weer op de rug werden getikt door de controleurs...Helaas. Wij weer terug. Toen hebben we maar ontbeten met spaghetti en kip. Later zijn we nog wel om beurten naar het punt gelopen en hebben we de condors zien vliegen. Maar dit was toch zeker geen 35 soles waard.
De bus terug misten we nog bijna, maar we zijn teruggekomen!
Vandaag wilden we lekker ontbijten met een sapje, maar de man van het hostel vertelde ons dat de markt dicht was. Wij wisten dat de bussen zouden staken, maar wat bleek, het hele land licht plat! Ze willen meer werk en lagere prijzen voor het voedsel en de macht aan het volk! Wat een demonstratie zeg. Wij hadden uiteindelijk wat te eten gevonden en zaten op het plaza, toen het plaza volstroomde. Toen toch maar gelijk boodschappen gedaan bij de nog open supermarkt, want als ze zouden gaan rellen zat die zo dicht. Sommige groepen lopen hier rond met autobanden, die gaan vast in brand. Net kwam er een busje met sirenes langs, dus ik ben benieuwd hoe het hier vanmiddag gaat.
Wij gaan nu nog even ons Peruaanse geld opmaken. Morgen vertrekken we naar Chili (tenminste als ze niet meer staken).
Liefs, Jolien